تور ارزان برزیل: بوسه رونالدوی برزیلی به توپ طلا - مسافرت رو

با تور ارزان برزیل از کشور زیبای فوتبالیست ها دیدن کنید و شهرهای زیبای ریو و برازیلیا را ببینید.

به گزارش خبرآنلاین، در چنین روزی جانی ریورا توانست در سال 1964 به عنوان برترین فوتبالیست دنیا انتخاب گردد. اگر یک بازیکن باشد که به معنای واقعی در یک باشگاه ریاست نموده باشد او کسی نیست جز جانی ریورا. او که در میلان حضور داشت به پسر طلایی مشهور بود. ریورا پیش از 20 سالگی چهره دنیای پیدا کرد و کاراکتر و شخصیت قوی اش را نشان داد. او تعصب زیادی روی فوتبال ایتالیا داشت. زمانی که هافبک ایتالیایی کفش هایش را آویخت به عنوان نایب رئیس باشگاه آغاز به کار کرد تا اینکه برلوسکونی در این تیم حضور یافت. او در همان ابتدا با ریورا مخالف بود و در نتیجه ستاره سابق ایتالیایی مجبور شد میلان را ترک کند. ریورا در حالی تیم ایتالیایی را ترک کرد که توانسته بود با این باشگاه دو جام اروپا، یک جام بین قاره ای، دو جام برندگان، سه لیگ و چهار کوپا ایتالیا به دست آورد. او در سال 1969 برنده توپ طلا شد و در چهار جام دنیای حضور داشت.

از طرفی ریورا نابغه میلان بود. او توانست به همراه این تیم در سال 1963 قهرمان اروپا گردد (پیش از نخستین قهرمانی اینتر). به ریورا لقب پسر طلایی را داده بودند. او از ابتدا در میان طرفداران محبوب بود. ریورا با 506 بازی و 128 گل بازنشسته شد.

بعلاوه امروز سالروز برنده شدن توپ طلا به وسیله رونالدو است. رونالدو نازاریو نیز توانست توپ طلای 1997 را به دست بیاورد. او در سال 1996 که جایزه فوتبالیست سال را دریافت کرد، عنوان آقای گلی لالیگا را نیز در کارنامه خود ثبت نمود و در بازی فینال قهرمانی اسپانیا نیز گل پیروزی کاتالان ها را به ثمر رساند، در این میان برای برزیلی ها در فینال جام کوپا آمریکا نیز گلزنی کرد تا با شایستگی به این عنوان برسد. این بازیکن افسانه ای برزیلی، در 49 بازی در فصل 1996/97 برای بارسلونا 47 گل دیوانه کننده به ثمر رساند و سپس با 28 میلیون یورو به اینتر منتقل شد.

دوران ورزشی بازیکن سابق رئال مادرید همواره تحسین می گردد با این حال همواره ترس از آسیب دیدگی دوباره وجود داشت. این مصدومیت ها فرایند رو به جلوی رونالدو را متوقف می کردند. اضافه وزن هم در آخرین بخش دوران ورزشی اش تاثیر گذار بود. رونالدو در هر تیمی که بازی می کرد در میان طرفداران محبوب بود، اما نتوانست به خوبی از باشگاه ها جدا گردد. خداحافظی اش با بارسا، اینتر و رئال مادرید مناسب نبود و جزو خاطرات تلخش محسوب می شوند.

ملاقات نهایی جام دنیای 1998 بزرگترین فرصت برای بازیکن برزیلی بود تا در دنیا فوتبال بدرخشد، اما مسائل جسمانی اجازه نداد برترین سطح خود را به نمایش بگذارد.