سنت های زیبای ماه رمضان در کشورهای مختلف جهان - مسافرت رو

اندونزی

در سراسر اندونزی، مسلمانان مراسم های مختلفی برای تمیز کردن خود در روز قبل از ماه رمضان انجام می دهند. چندین محل در مرکز و شرق جاوا سنتی به نام تصفیه را انجام می دهند که Padusan نامیده می شود (به معنی حمام در گویش جاوایی)، که در آن مسلمانان درون چشمه های بزرگ آب می روند و از سر تا انگشتان پای خود را می شورند.

Padusan به نحوی نشان دهنده ارتباط میان دین و فرهنگ در اندونزی است. چشمه ها از اهمیتی عمیق معنوی در فرهنگ جاوایی برخوردارند و بخشی جدایی ناپذیر برای تمیزی در ماه مقدس رمضان هستند. گفته می شود این سنت های ماه رمضان توسط والی سونگو، گروهی از مبلغان مذهبی که اسلام آورده بودند برای برقراری تعالیم اسلامی در سراسر جاوا می کوشیدند، گسترش یافته است. سال ها پیش، بزرگان محلی و رهبران مذهبی در انتخاب این چشمه ها وسواس زیادی به خرج می دادند. امروزه بسیاری فقط به دریاچه ها و استخرهای مجاور می روند و یا در خانه های خود به نظافت می پردازند.

لبنان

در بسیاری از کشورها در سراسر خاورمیانه، روزانه در طول ماه رمضان، توپ ها را شلیک می نمایند تا انتها روز و زمان افطار را اعلام نمایند. آن ها این مورد از سنت های ماه رمضان را میدفا الافطار Midfa Al Iftar می نامند و گفته می شود پیشینه آن به 200 سال پیش در کشور مصر و زمان سلطنت خوش قدم پادشاه عثمانی باز می شود. خوش قدم هنگامی که مشغول آنالیز و آزمایش یک توپ جنگی در نزدیکی غروب خورشید بود ناگهام به صورت اتفاقی توپی را شلیک کرد. صدایی که در سراسر قاهره پخش شد، باعث شد بسیاری از غیرنظامیان تصور نمایند که این یک راه جدید برای برای اعلام زمان افطار است. بسیاری به خاطر این نوآوری از او تشکر کردند و دخترش Haja Fatma از او درخواست کرد که این کار را به صورت یکی از سنت های ماه رمضان همیشه انجام دهد.

سر انجام شلیک توپ به لبنان هم رسید و عثمانی ها از توپ برای اعلام زمان افطار در سراسر کشور یاری می گرفتند. در سال 1983 جنگی درگرفت که موجب شد از بسیاری از توپ ها برای جنگ استفاده نمایند و از همان زمان کم کم این سنت رو به فراموشی رفت. تا به امروز که این سنت دوباره در حال احیا شدن است و ارتش لبنان در جنگ هم این سنت را اجرا می نماید تا با یاری آن مردم را به یکدیگر نزدیک تر کند و باعث شود که نسل های پیشین به یاد خاطرات دوران کودکی خود بیفتند.

امارات متحده عربی

حق اللیله نام یکی از سنت های ماه رمضان است که در 15 روز قبل از آن یعنی در نیمه شعبان جشن گرفته می شود. البته مردم عرب خوزستان نیز آیینی مشابه به نام گرگیعان را اجرا می نمایند. گفته می شود این مراسم از دوران پیامبر اکرم (ص) و در هنگام میلاد نوه ایشان یعنی امام حسن (ع) به جا مانده است. در شب نیمه ماه رمضان بچه ها در شهرهای اهواز، آبادان، خرمشهر ، شادگان ، سوسنگرد و دیگر شهرها و روستاها با پوشیدن لباس های نو و محلی به خانه های مختلف می روند و عیدی و شیرینی می گیرند و به آن خیرات می گویند. در واقع چیزی شبیه به قاشق زنی (Trick-or-treating برای اروپایی ها).

در کشور امارات متحده عربی، این جشن به عنوان بخشی از هویت ملی امارات محسوب می شود. در جامعه مدرن امروزه که اغلب گفته می شود دوران انزوا و انسجام انسانی است، این جشن می تواند مردم را به زمان هایی که زندگی ساده بود باز گرداند و اهمیت زندگی اجتماعی و ارزش های خانوادگی را به مردم یادآور شود.

پاکستان

در کشور پاکستان نشانه تمام شدن ماه رمضان و فرا رسیدن ماه رمضان و عید فطر جشن چاند رات است. پس از این که آن ها آخرین افطار خورد را می خورند، زنان و دختران دسته دسته به بازار های محلی می روند تا به جواهرات رنگارنگ بپردازند و بر روی دست و پای خود با حنا طراح های پیچیده بکشند. با توجه به این مورد از سنت های ماه رمضان، مغازه داران فروشگاه های خود را تزئین می نمایند و تا ساعت های اولیه صبح باز می مانند. زنان با استعداد محلی، بساط حنای خود را نزدیک به فروشگاه های جواهرات پهن می نمایند تا بتوانند مشتری ها را هنگام خرید جواهرات جذب هنر طراحی حنا خود نمایند. این جشن چنان سرزنده و نشاط آور است که روح زندگی را به خوبی در میان مردم به نمایش می گذارد و تا چند روز بعد از عید نیز ادامه می یابد.

ترکیه

از روزهای امپراتوری عثمانی، کسانی که در ماه رمضان روزه می گیرند، صبح زود به صدای یک طبل زن از خواب بیدار می شوند. با وجود گذشت زمان (و به ویژه اختراع ساعت های زنگ دار)، بیش از 2000 طبل نواز هنوز در خیابان های ترکیه به سر می برند که در طول ماه مقدس مردم محلی را برای خوردن سحری از خواب بیدار نمایند. طبل زن ها در لباس معمولی عثمانی، از جمله فیز و جلیقه ای که هر دو تزئین شده با مضامین سنتی هستند، دیده می شوند. همانطور که آن ها با davul خود می روند، طبل زن های ماه رمضان به سخاوت ساکنان متکی هستند تا به آن ها بخشش نمایند و یا حتی از آن ها دعوت نمایند تا غذای سحر خود را با هم بخورند. از سنت های ماه رمضان این است که دو بار در ماه بخشش ها را جمع می نمایند و بخشایندگان معتقد پاداش این مهربانی خود را خواهند دید.

منبع: theculturetrip.com