خطر خفه کردن احساسات - مسافرت رو

خبرنگاران | معمولاً تصورِ بیشتر ما اینست که با نگهداشتن احساسات در سینه خودمان امنیت بیشتری داریم، اما این رویکرد همواره سالم ترین انتخاب نیست، چون نمی گذارد درباره احتیاجهایمان صحبت کنیم و با دیگران ارتباط واقعی برقرار کنیم.

به گزارش خبرنگاران ؛ سرکوب احساسات می تواند به مرور زمان به روش های غیرمنتظره ای به سلامت روانی و فیزیکی ما آسیب برساند.

چرا تمایل داریم احساسات مان را سرکوب کنیم؟

سناریو های زیادی وجود دارد که به واسطه آن ها احتیاج به سرکوب احساسات ایجاد می گردد. برای مثال، به خودمان می گوییم: بذار امروز به خوبی و خوشی تموم بشه. بعداً به احساساتم میرسم. ما برای احساسات خودمان ارزش قائل نمی شویم یا سعی می کنیم برای حفظ یک رابطه احساسات واقعی مان را پنهان کنیم. در نهایت بنا به یک علت کلیدی احساسات مان را سرکوب می کنیم:، چون کار آسان تر و ایمن تری به نظر می رسد.

دلایلی که ما گاهی اوقات یا شاید بیشتر اوقات احساساتمون رو سرکوب می کنیم می تونه متفاوت باشه، اما به نظر میرسه ریشه همه اون دلایل ترس از آسیب پذیری باشه. ما به واسطه این ترس با تمهیداتِ احساسیِ خودمحافظتی واکنش نشون می دیم. خفه کردن احساسات، حسِ کاذبِ امنیتِ عاطفی ایجاد میکنه. دکتر کولین مولِن، روان شناس

به عقیده دکتر مولِن بعضی افراد با بالا رفتن سن می آموزند ابراز احساسات بی خطر نیست. این باور می تواند به روش های مختلفی در کودکیِ افراد شکل گرفته باشد. ممکن است والدینِ فرد احساساتِ او را در کودکی بی اهمیت و کوچک تلقی نموده باشند، از بیان احساسات خودشان واهمه داشته اند یا آن قدر آشفته و بهم ریخته بوده اند که اگر فرزندشان احتیاج ها یا احساساتش را ابراز می کرد واکنش درستی نشان نمی دادند.

به عقیده دکتر مولِن: این بچه ها در آینده به بزرگسالانی تبدیل میشن که از نظر احساسی خفه (یا سرکوب) شدن. سرکوب یا اجتناب از ابراز احساسات در نهایت منجر به شکل گیری ترس از نه شنیدن، طردشدگی یا قضاوت منفی میشه.

چرا سرکوب احساسات معمولاً نتیجه معکوس دارد؟

سرکوب احساسات در کوتاه مدت تدبیرِ خوبی به نظر می رسد، اما به طور معکوس اثراتی روی ما می گذارد که در ادامه می خوانید:

به سلامت روان ما آسیب می رساند: نادیده گرفتن مکررِ احساسات در نهایت به اعتماد به نفس ما آسیب می رساند. به مرور زمان این احساس در ما قوت می گیرد که هیچ کس به احتیاج ها و تمایلات ما اهمیتی نمی دهد و عقیده ما برای هیچ کس مهم نیست. در نتیجه احساسِ استرس، افسردگی یا اضطراب هم به مشکل اضافه می گردد.

سلامت فیزیکی ما را به خطر می اندازد: شواهدی وجود داره که نشون میده سرکوب احساسات میتونه منجر به استرس فیزیکی برای بدن بشه. استرسِ تحمیل شده به بدن خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی رو بالا میبره. عواقب دیگه می تونه شامل مسائل حافظه هم بشه. دکتر مولِن

روابط اجتماعی ما را دچار مشکل می نماید: روابط اجتماعیِ نیروبخش برای سلامت کلی ما حیاتیست. از آنجا که ما موجوداتی اجتماعی هستیم اگر احساسات مان را به قدر کافی ابراز نکنیم، روابط ما نمی تواند به شکل معناداری رشد کند.

ارتباط انسان با انسان میتونه به تعادل سیستم عصبی ما یاری کنه و دیدگاه ما رو وسیع تر کنه و نمی ذاره تو تله ترس و باور های غلط بیفتیم. مهم تر از همه، تا روراست و صادق نباشین چطوری قراره دیده و شناخته بشین؟ و اگه شناخته نشین، چطور ممکنه به خاطر خود واقعیتون دوست داشته بشین؟ شاری فوس

نشانه های سرکوب احساسات

به نظر می رسد دیگران شما را درک نمی نمایند.

شما از زمانی که با دیگران گذرانده اید به خواسته تان نرسیده اید.

معمولاً نشانه های جسمی را هم تجربه می کنید مثلاً ناراحتی معده یا مسائل گوارشی، سردرد، تپش قلب و تنش.

خشم و ناامیدی فزاینده ای را از جهان و آدم ها تجربه می کنید.

دچار احساس رنجش نسبت به دیگران می شوید.

نشانه های دیگر عبارتند از:

نشانه هایی که یک نفر در حال سرکوب احساساتش هست رو میشه به وسیله واژه های انتخابی، لحن و زبان بدنش تشخیص داد. بعضی افراد به صورت ناخودآگاه بدنشون رو به سمت داخل جمع می کنن، دستهاشون رو بهم فشار میدن، دست ها یا پاهاشون رو تکون میدن، نگاه هاشون سریعه یا سرشون رو تکون میدن. پاسخ اونا به سوالات ساده ای مثل از خودت بگو؟ از پاسخِ نمیدونم تا کوشش برای تغییر موضوع، تموم کردن مصاحبه یا حتی ترک اتاق، متغیره! شاری فوس

چگونه احساسات مان را بهتر ابراز کنیم؟

ابراز احساسات همواره به صورت طبیعی صورت نمی گیرد، بلکه احتیاج به تمرین و تعهد به محترم شمردن خودمان دارد. ما به مرور زمان می توانیم برای پردازش و ابراز احساسات مان به مجموعه مهارت های لازم دست یابیم.

یکی از برترین راه های بهتر شدن در ابراز احساسات اینه که حرف دلتون رو بزنید. دکتر مولِن

پیشنهاد دکتر مولِن ساده به نظر می رسد، اما به تمرین احتیاج دارد. قدم های کوچک بردارید و روی نکات مثبت تمرکز کنید، برای مثال:

وقتی شام دیشب رو درست کردی واقعاً احساسِ دوست داشته شدن کردم.

امیدوارم بتونی شنبه واسه پروژه م بهم یاری کنی.

می خوام مطمئن بشم که درک میکنی من از کجا اومدم.

وقتی این جور کار ها رو با هم انجام میدیم احساس خوشحالی میکنم.

نمونه هایی از نحوه ابراز احساساتِ خنثی یا ناامیدنماینده:

گاهی اوقات احساس می کنم اصلاً به من گوش نمیدی.

واقعاً حالم گرفته شد از اینکه نمی تونی شنبه بهم یاری کنی.

ناراحت شدم وقتی ... فراموش کردی.

ناامیدم از اینکه باید دوباره این موضوع رو مطرح کنم.

نتیجه گیری

گرایش به سرکوب احساسات عادت دیرینه ایست که به مرور زمان شکل می گیرد. شکستن این چرخه و آغازِ ابرازِ احساسات به دیگران مستلزمِ کوشش واقعیست. تمرین ابراز احساسات شاید ناراحت نماینده، خطرناک یا سخت به نظر برسد، اما تسلیم نشوید، پاداشی که دریافت می کنید ارزش این همه کوشش را دارد.

منبع: verywellmind